Nadszedł czas na sztandarowe atrakcje Korfu. Zaczęliśmy od Achilleionu, pałacu wybudowanego dla cesarzowej Sisi, zakochanej w wyspie. Po jej śmierci kupił go ostatni niemiecki cesarz i król Prus Wilhelm II Hohenzollern. Cesarzowa Sisi, budując pałac, usiłowała ukoić ból po stracie jedynego syna Rudolfa. Możliwe, że chciała go widzieć jako Achillesa, w starożytnej Grecji, umieszczając wiele rzeźb Achillesa, bogiń i bohaterów w ogrodach i w budynku zbudowanym w stylu pompejańskim, a mającym wyglądać jak dom feacki z Odyssei. Podobne założenia miał i pałac w krymskiej Liwadii, ale tamten wydawał nam się jednak znacznie większy – i chyba lepiej utrzymany. Życiorys Sisi sobie podarujemy, są inni, którzy zrobili to lepiej.
Sam budynek okazał się wielkim rozczarowaniem.
Na zdjęciach wygląda jak milion dolarów, tymczasem w rzeczywistości tylko front prezentuje się jako tako. Tak naprawdę, ten Achilleion z lekka się osypuje, zarówno w środku, jak i z zewnątrz. Do zwiedzania udostępniony jest wyłącznie parter z kaplicą i kilkoma salami zawierającymi umeblowanie i drobiazgi należące niegdyś do cesarzowej i Kaisera. Opisy bardzo lakoniczne, obok często symbol audioprzewodnika, którego oczywiście nikt w kasie nie zaproponował, choć podobno jest w cenie biletu (informacje z innych blogów). Podejrzewamy, że ze względów pandemicznych, bo trzeba byłoby dezynfekować je po każdym kliencie, ale dlaczego nie pomyślano o poszerzeniu opisów? W końcu pandemia już trochę trwa. Wejście na piętro jest zablokowane, tylko personel może tam wchodzić. Dlaczego? Tej informacji nie uzyskaliśmy. Trochę lepsze wrażenie robiły rzeźby, ale i te tylko, które znajdują się w pałacu. Generalnie jednak wyposażenie wnętrz także nie powala na kolana, ale to akurat jest zrozumiałe. Po Kaiserze pałac używany był między innymi jako szpital wojskowy, sierociniec, a nawet kasyno – w nim to był James Bond w filmie „Tylko dla twoich oczu”.
Ogród zgodnie z założeniem podobno schodzi kaskadowo do samego morza, ale nie dane nam było o tym się przekonać, gdyż tylko niewielka część była udostępniona do zwiedzania. Reszta to były chaszcze zastawione panelami z metalowej siatki. Słynne ogrodowe rzeźby, słynnego podobno autorstwa, pokryte paskudną czarną naroślą wzbudzały litość, a nie zachwyty. Marmurowe balustrady i schody, równie brudne co rzeźby, błagały o porządne czyszczenie. Kolumnada z Muzami ordynarnie oddzielona od zwiedzających panelami metalowej siatki. Z całego Achilleionu największe wrażenie zrobił na W. wielki kwitnący fikus. Miał przepiękne, białe, duże, pachnące kwiaty. Cała „atrakcja” za 10€ od osoby – nie warto, ale trzeba.
Zdrzaźnienie dobrze działa na apetyt, zaczęliśmy więc się rozglądać po okolicy i trafiliśmy do „rodzinnej greckiej” tawerny Nikos. Okazuje się, że był to pierwszy dzień jej otwarcia w tym sezonie. Obsługiwały nas dwie blond niewiasty – jedna Angielka, druga Irlandka (wyszło z akcentu, panie się nie wypierały). Zapytałyśmy o Nikosa – był mężem jednej z pań i opuścił ten padół jakieś 5 lat temu zostawiając żonie Angielce syna i starą, pięknie położoną, stylową tawernę. Mimo dość ciekawej „greckości” zaryzykowaliśmy przystawki z Wysp Jońskich, w wykonaniu pań z Wysp Brytyjskich. O ile tzatziki nie dorównało temu z Foros (zbyt świeże i składniki się nie przegryzły), o tyle marynowane w occie ośmiornice i podobnie potraktowane sardynki z rodzynkami były wyśmienite. To ponoć oryginalne przepisy z Korfu, co jest jak najbardziej zrozumiałe – większe połowy należało zachować na czas nieurodzaju, a ocet i oliwa były tu zawsze.
Jadąc w kierunku stolicy znów na drodze natknęliśmy się na Most Kaisera, a raczej na to, co z niego zostało. Otóż szanowny cesarz chciał mieć bezpośrednie przejście z Achilleionu nad morze do statku i w tym celu kazał wybudować przestań połączoną ze ścieżką parkową mostem nad drogą. Niestety most nie przetrwał II wojny światowej – w 1944 roku, w czasie niemieckiej okupacji wyspy jakiś geniusz logistyki z Wermachtu postanowił go (częściowo) wyburzyć, by sprzęt ciężki (armaty) mógł przejechać tą drogą. Tego nawet sam Kaiser nie przewidział.